De laatste week

Hallo allemaal,

Hier komt dan ons laatste verhaal van onze 3 maanden reis. De tijd is super snel gegaan en nu zitten we inmiddels al op het vliegveld op onze vlucht van 23.00 uur te wachten en dan zijn we als het goed is morgenochtend (donderdag) in Nederland.

Maar eerst nog even de belevenissen van afgelopen week.
Vanuit Alor Setar hebben we de bus genomen naar Kota Bharu. We konden nog net een ticket bemachtigen en de rit zou 6 uur duren. Maar.......het is hier Hari Raya Aidilfitri, oftewel het suikerfeest van de moslims. En dat betekend dat iedereen een week vakantie heeft en iedereen gaat bij elkaar op bezoek. Ze nemen dus allemaal de bussen, vliegtuigen, treinen etc om van en naar familie te gaan. Wij hadden gedacht dat het feest op 1 en 2 oktober viel (en dat is inderdaad de nationale feestdag) en dat iedereen dan een dag later naar huis zou reizen. Maar met 24 miljoen mensen gaat dat niet lukken op 1 dag, dat duurt een week! Dus we zaten midden in de drukte, de weg was ontzettend druk en we kwamen dus pas 9 uur later op plaats van bestemming aan. Gelukkig stond er op het busstation toevallig iemand van een hostel en zo hadden we alsnog om 21.00 uur een slaapplaats.
De volgende morgen gelijk op onderzoek uit voor een treinticket voor de jungletrein die we op zondag (de volgende dag) wilden nemen. Hier bleek hetzelfde probleem, geen stoel meer vrij tot en met dinsdag! Geen nood, dan nemen we wel een bus. Maar mensen kiezen hier eerst voor de bus en dan pas voor de trein, want die is langzamer, dus de bus zat ook vol tot en met donderdag! Oei...wat nu...we moesten wel ons vliegtuig zien te halen op woensdag en we zaten nog 16 uur (en dat kan veel meer worden in Maleisie) van het vliegveld vandaan. We zijn maar persoonlijk naar het treinstation gegaan en daar bleek dat er 2de klas nog wel 2 stoelen waren voor maandagmorgen. Pffff....gelukkig.
We hadden nu wel een extra dag in Kota Bharu te besteden en dus zijn we met een tempel tour meegeweest. Het waren boedistische tempels met beelden van Boedha's. Het was eigenlijk ontzettend interessant en onze taxichaffeur vertelde van alles over de rituelen en tradities. 's Avonds nam hij ons mee naar een festival van de boedisten, waarbij sommige mensen compleet in trance gaan. Ze krijgen dan ook scherpe haken door het vel van hun rug en dat voelen ze dan niet. (dit gebeurde helaas pas op de laatste feestavond en toen waren wij al weg) De gelovigen geven ook allerlei offers aan de drakenboot mee om zo meer geluk te krijgen. De drakenboot gaat op de laatste avond de rivier op en wordt in brand gestoken. Alles was zeer interesant om gezien te hebben.
Maandagochtend om half zeven zaten we al in de jungletrein en gingen we op weg. Deze trein rijdt dus echt dwars door de jungle heen. Aan twee kanten alleen maar bomen, struiken, lianen, riviertjes en af een toe een huisje. De trein stopte op elk stationnetje en vaak moesten we daar lang wachten om een tegemoetkomende trein te laten passeren. Er is namelijk maar 1 spoor. Ook deze rit duurde wel weer even iets langer dan wat het tijdschema aangaf. Maar we kwamen 's avonds weer op plaats van bestemming aan, Temerloh. Daar een hotel gevonden en gaan slapen.
De volgende dag een tour naar een olifanten rehabilitatiecentrum gedaan. Hier keken we eerst een film over hoe de olifanten uit hun leefgebied gehaald worden, als dit door ontbossing of landbouw kleiner is geworden. Ze worden dan gevangen en verplaatst naar een nationaal park. Dit doen ze heel slim, want ze gebruiken een aantal getrainde olifanten die de wilde olifant kalmeert en in bedwang houdt. Heel bijzonder. Deze getrainde olifanten mochten we daarna bezoeken samen met een aantal jongere olifanten die naar dit centrum gebracht zijn, omdat ze gewond waren. We mochten ze fruit geven en later op hun rug een rondje rijden.
Als laatste gingen de olifanten zwemmen en wij mochten mee......we zaten op zijn rug en liepen het water in en op commando plofte hij zo op zijn zij! En wij natuurlijk ook kopje onder.
Ook de baby olifantjes waren in het water en die hielden wel van een geintje. Met hun slurf spetterde ze iedereen nat. Dit alles was wel een heel gave ervaring.
Maar nu zitten we dus op het vliegveld, waar we vanmiddag met bus en trein heen gereisd zijn.

Hopelijk hebben jullie van alle verhalen genoten. Wij in ieder geval wel van al jullie reacties, bedankt. Wij vinden het wel jammer dat we geen nieuwe verhalen meer kunnen sturen, maar aan alles komt een eind.

Tom en Corine