Het binnenland van Sarawak op Borneo
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Corine
19 September 2008 | Maleisië, Miri
Hallo allemaal,
We zijn alweer een weekje verder en inmiddels weer even uit de binnenlanden vandaan, vandaar een berichtje van ons.
Na Sibu zijn we met de boot (een soort draagvleugelboot) naar Kapit gevaren. Dit was 3 uur varen over de rivier de Batang Rejang. Het water is ontzettend bruin, maar dat komt door het kappen van de bomen wat erosie tot gevolg heeft. Langs de rivier zagen we vele kleine dorpjes en ook longhouses van de lokale stammen. In Kapit gingen wij weer van de boot en hebben we een hotel gezocht. Daarna moesten we op zoek naar het gemeentehuis, want we hadden een 'permit' nodig om verder de rivier op te mogen. Het gemeentehuis in het dorp was voorgoed gesloten en de ambtenaren waren verhuist naar een kantoor buiten het dorp en daar moesten we een busje naar toe nemen. Maar voor we hier allemaal achter waren, waren we al wel effe verder, aangezien iedereen ons wat anders vertelde en ons een andere kant uitstuurde. Met dat busje uiteindelijk het 'permit' opgehaald. Dit dorpje lijkt een beetje op Rio Dulce, want ook hier kwamen alle kinderen met de boot naar school. Wel grappig, allemaal in een longboat (vrij smalle lange boten met een motortje erachter).
De volgende dag zaten we rond 8 uur op het steiger te wachten op de boot naar Belaga. Het tijdstip van vertrek wist iedereen ons met zekerheid te vertellen, maar helaas spraken ze elkaar allemaal tegen. Dus waren we er op tijd, zodat we uiteindelijk om 9.15 uur op de boot konden. Het eerste stuk moesten we door een stroomversnelling..best heftig, maar na 4,5 uur waren we in Belaga. Dit was een klein, rustig dorpje waar ze tours naar de longhouses organiseerde. Dit hebben we dus geboekt en zodoende gingen we de volgende dag met een gids op pad. In zijn longboat gingen we verder de rivier op naar een longhouse van de Kayan stam. Een longhouse is een hele lange rij huizen met een grote veranda ervoor. Veel van hun leven speelt zich gezamenlijk af. Na deze stam zijn we nog bij 2 andere longhouses geweest en het viel ons op dat het leven hier al erg verandert is. Iedereen werkt in de grote stad of op de rijstvelden, zodat op de longhouses alleen nog de ouderen en de kleine kinderen aanwezig zijn. Ook de schoolkinderen zitten op een internaat. De ouderen houden zich nog wel bezig met rieten manden, hoeden en sieraden maken en ze hebben nog heel grote gaten in hun oren van de koperen oorringen. Ook roken ze allemaal lokale tabak (wiet is er niks bij) in hun ene mondhoek, zelfs de vrouwen. Echt geen gezicht! Na deze bezoeken zijn we nog naar een waterval geweest en naar een stroomversnelling. Op een zandplaat naast de stroomversnelling belanden we prompt op een lokaal feestje waar we van harte uitgenodigd werden. Zodoende zaten we op zondagmiddag aan de BBQ met een biertje!
Op maandag zijn we met een 4wd auto vanuit Belaga weggegaan, dwars door de jungle naar Bintulu. De rit was op sommige stukken best heftig en ook hier diende de auto weer als ambulance. Een meisje was de avond ervoor met haar scooter in een ravein gereden en waarschijnlijk haar onderarm en wat ribben gebroken en nu was ze op weg naar het ziekenhuis. Dichtstbijzijnde dus 5 uur verderop! Tom heeft haar maar wat pijnstillers gegeven, want ze had veel pijn...ja logisch he?!
Bintulu was niet veel bijzonders en de dag erna zijn we naar nationaal park Similajau gegaan. Daar hebben we 2 nachtjes geslapen in een soort centerparks en een flinke wandeling door de jungle gemaakt naar Turtlebeach. Helaas geen schildpad gezien, maar we waren wel op onze hoede voor krokodillen. Aangezien er aan het begin van het pad een waarschuwingsbord stond! Na 5 uur lopen (en behoorlijk nat van het zweet) waren we weer terug bij het hostel. Op donderdagochtend het park weer uitgegaan, want de muggen hadden genoeg bloed gekregen ondertussen.
Nu zitten we in Miri en vanaf hier gaan we morgen met een klein vliegtuigje naar het Nationaal park Gunung Mulu, waar we een tour geboekt hebben.
Dat was het wel weer even, tot de volgende keer maar weer.
We zijn alweer een weekje verder en inmiddels weer even uit de binnenlanden vandaan, vandaar een berichtje van ons.
Na Sibu zijn we met de boot (een soort draagvleugelboot) naar Kapit gevaren. Dit was 3 uur varen over de rivier de Batang Rejang. Het water is ontzettend bruin, maar dat komt door het kappen van de bomen wat erosie tot gevolg heeft. Langs de rivier zagen we vele kleine dorpjes en ook longhouses van de lokale stammen. In Kapit gingen wij weer van de boot en hebben we een hotel gezocht. Daarna moesten we op zoek naar het gemeentehuis, want we hadden een 'permit' nodig om verder de rivier op te mogen. Het gemeentehuis in het dorp was voorgoed gesloten en de ambtenaren waren verhuist naar een kantoor buiten het dorp en daar moesten we een busje naar toe nemen. Maar voor we hier allemaal achter waren, waren we al wel effe verder, aangezien iedereen ons wat anders vertelde en ons een andere kant uitstuurde. Met dat busje uiteindelijk het 'permit' opgehaald. Dit dorpje lijkt een beetje op Rio Dulce, want ook hier kwamen alle kinderen met de boot naar school. Wel grappig, allemaal in een longboat (vrij smalle lange boten met een motortje erachter).
De volgende dag zaten we rond 8 uur op het steiger te wachten op de boot naar Belaga. Het tijdstip van vertrek wist iedereen ons met zekerheid te vertellen, maar helaas spraken ze elkaar allemaal tegen. Dus waren we er op tijd, zodat we uiteindelijk om 9.15 uur op de boot konden. Het eerste stuk moesten we door een stroomversnelling..best heftig, maar na 4,5 uur waren we in Belaga. Dit was een klein, rustig dorpje waar ze tours naar de longhouses organiseerde. Dit hebben we dus geboekt en zodoende gingen we de volgende dag met een gids op pad. In zijn longboat gingen we verder de rivier op naar een longhouse van de Kayan stam. Een longhouse is een hele lange rij huizen met een grote veranda ervoor. Veel van hun leven speelt zich gezamenlijk af. Na deze stam zijn we nog bij 2 andere longhouses geweest en het viel ons op dat het leven hier al erg verandert is. Iedereen werkt in de grote stad of op de rijstvelden, zodat op de longhouses alleen nog de ouderen en de kleine kinderen aanwezig zijn. Ook de schoolkinderen zitten op een internaat. De ouderen houden zich nog wel bezig met rieten manden, hoeden en sieraden maken en ze hebben nog heel grote gaten in hun oren van de koperen oorringen. Ook roken ze allemaal lokale tabak (wiet is er niks bij) in hun ene mondhoek, zelfs de vrouwen. Echt geen gezicht! Na deze bezoeken zijn we nog naar een waterval geweest en naar een stroomversnelling. Op een zandplaat naast de stroomversnelling belanden we prompt op een lokaal feestje waar we van harte uitgenodigd werden. Zodoende zaten we op zondagmiddag aan de BBQ met een biertje!
Op maandag zijn we met een 4wd auto vanuit Belaga weggegaan, dwars door de jungle naar Bintulu. De rit was op sommige stukken best heftig en ook hier diende de auto weer als ambulance. Een meisje was de avond ervoor met haar scooter in een ravein gereden en waarschijnlijk haar onderarm en wat ribben gebroken en nu was ze op weg naar het ziekenhuis. Dichtstbijzijnde dus 5 uur verderop! Tom heeft haar maar wat pijnstillers gegeven, want ze had veel pijn...ja logisch he?!
Bintulu was niet veel bijzonders en de dag erna zijn we naar nationaal park Similajau gegaan. Daar hebben we 2 nachtjes geslapen in een soort centerparks en een flinke wandeling door de jungle gemaakt naar Turtlebeach. Helaas geen schildpad gezien, maar we waren wel op onze hoede voor krokodillen. Aangezien er aan het begin van het pad een waarschuwingsbord stond! Na 5 uur lopen (en behoorlijk nat van het zweet) waren we weer terug bij het hostel. Op donderdagochtend het park weer uitgegaan, want de muggen hadden genoeg bloed gekregen ondertussen.
Nu zitten we in Miri en vanaf hier gaan we morgen met een klein vliegtuigje naar het Nationaal park Gunung Mulu, waar we een tour geboekt hebben.
Dat was het wel weer even, tot de volgende keer maar weer.
-
19 September 2008 - 06:39
Marian:
Goeiemorgen!
Zit ik aan mijn broodje en koffie,rolt er een verhaaltje van jullie weer binnen. Blijft heerlijk om te volgen.
liefs van marian.
-
19 September 2008 - 07:31
Natas:
Hoi, gaaf hoor die foto's.Ziet er allemaal mooi uit.
Oh ja de telefoon doet het weer gewoon. Geen idee wat het was,. maar dan weet je dat even.
Doei, Natas. -
19 September 2008 - 13:19
Inge:
hoi
Ja want ik belde natas.....(dat de tel op de singel het doet).... :-)
Gaaf weer hoor die verhalen en de foto's lekker genieten van alles !! prachtig
Groetjes Inge, JW en de Kids. -
19 September 2008 - 16:38
Papa&mama:
ha lieverds
pfft dat was weer even geleden Fijn te horen dat alles nog goed gaat! Jullie maken wel erg leuke dingen mee hoor!
ps wij vertr morgen na Nl xxx -
21 September 2008 - 09:54
Joan:
hoi hoi
nog steeds erg leuk om de verhalen te lezen, zo reizen we een beetje mee he! geniet nog even lekker
kus joan -
21 September 2008 - 14:34
Nathascha:
wer een heerlijk verhaal. Het zijn wel drukke volle dag zo. Je zie een hoop! leuk die foto's erbij, krijg je een beetje een beeld.
liefs
Nathas -
24 September 2008 - 08:24
Ben En Mia:
Wat een belevenissen allemaal weer!!! Super zeg.Jullie raken niet uitgekeken denk ik,wat n indrukken weer.En ja afspraken maken en ergens op tijd aankomen gaat niet zaols in Nederland begrijp ik,maar jullie hebben alle tijd en moeten alleen maarblijven genieten denk ik.
Liefs Ben en Mia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
